Waarom Familieopstellingen?

Familieopstellingen maken vrij.

Wij denken vrij te zijn in de keuzes die we maken, in hoe we ons leven vorm geven.
Klopt dit?  Wat drijft ons? Waarom doen we wat we doen?

Onze vrije wil beperkt zich tot onze ratio en onbewust worden we gedreven door loyaliteiten, we zijn trouw aan het familiegeweten, aan het familiesysteem en aan het collectief omdat we erbij willen horen (overleving).

In die zin zijn we niet vrij tot we bewust worden en kunnen voelen wat ons drijft vanuit die onderstroom.

Dikwijls zeggen we, ik begrijp niet waarom ik dit doe of waarom ik dit gezegd heb, of waarom ik dit gedrag stel, “het is sterker dan mijzelf”
-> hier worden wij gedreven door iets uit de onderstroom.

Het familiesysteem zorgt er immers voor dat alles wat in de familie nog onverwerkt is of niet gezien, verder leeft in de volgende generaties tot iemand de moed heeft om er naar te kijken, om er letterlijk licht op te laten schijnen.

Eens bewust van die onderstroom, kunnen we er van loskomen en kan er echt iets veranderen. Pas dan kan iemand met een goed geweten het anders gaan doen dan zijn of haar voorouders.

Zo mooi om te zien in familieopstellingen dat iedereen heel graag zijn of haar lot zelf draagt.
Als kind denken we echter maar al te graag dat als we een beetje meedragen met mama of papa, dat het voor hen dan gemakkelijker wordt.  Niets is minder waar. We hoeven niets mee te dragen of te kopiëren.

🍀Kunnen we het lot van onze ouders en voorouders bij hen laten en kunnen we ons eigen leven en ons eigen lot nemen?

🍀Kunnen we verantwoordelijkheid nemen voor ons eigen leven en ons eigen lot?

🍀Kunnen we stoppen met te denken dat onze ouders “zwak” zijn en het “niet kunnen” of “niet zullen overleven” zonder onze zorgen, zonder onze bemoeienissen, zonder ons meedragen?

Als we dat kunnen bevrijden we onszelf en onze ouders.

🍀Kunnen we onze ouders en hun lot eren?
Kunnen we tot aanvaarding komen? Het is wat het is.

🍀Kunnen we dankbaar zijn voor wat onze ouders ons konden geven?

🍀En kunnen we aan onszelf geven dat wat onze ouders ons niet konden geven en hier om rouwen (de pijn voelen)?

Familieopstellingen helpen hierbij

En als we dat kunnen, dan worden we vrij om te doen wat voor ons klopt, dan kunnen we ons “eigen” leven “leven”!

In familieopstelling zien we keer op keer hoe ouders dan duimen voor hun kinderen, ook al hebben ze geen flauw idee hoe het anders zou kunnen, ze gunnen het hun kinderen wel om het op hun eigen manier te doen.  Zo zetten de kinderen altijd een volgende stap in de evolutie. Geen beter of slechter, gewoon de volgende stap.

Familieopstellingen helpen dus bij het bewust worden van wat jou drijft en om los te komen van dat wat jou blokkeert, van wat jou verhindert om VOLUIT te leven zonder angst, zonder schaamte of schuld.

Wat mij betreft is een familieopstelling in essentie een eenvoudige techniek om je bewust te worden van jezelf en om vrede te vinden in elke situatie, innerlijke vrede.

Een familieopstelling vraagt van ons enkel de bereidheid om te kijken naar de onderstroom.
Wil je gelijk of wil je geluk?