Spannend om jezelf te zijn!

Tegenwoordig wordt er veel gesproken over “authentiek” zijn, op zoek zijn naar mijn “authentieke ik”…… wat wil dat nu eigenlijk zeggen? Ik vertaal dit vrij als “jezelf zijn”.

Brené Brown schrijft hierover in haar boek “De Moed van Imperfectie” :

“Authenticiteit is dag in, dag uit loslaten wie je denkt te moeten zijn, en accepteren wie je werkelijk bent”

“Wat je nodig hebt om te kunnen kiezen voor authenticiteit is :

• De moed om imperfect te zijn, grenzen te stellen en jezelf toe te staan om kwetsbaar te zijn
• De compassie die voortkomt uit de wetenschap dat we allemaal onze sterke en zwakke kanten hebben, en
• De verbondenheid die alleen mogelijk is wanneer je gelooft dat je goed genoeg bent”

Ik was vroeger meestal niet authentiek en meestal niet echt mezelf.

Om te beginnen streefde ik altijd naar perfectie, ik wilde in alles de beste zijn, goed was niet goed genoeg, het kon altijd nog beter. Dit was zeer vermoeiend en ik ontdekte dat dit door mijn omgeving erg geapprecieerd werd en dus zelfs gevoed werd.

Ik toonde mij zeker niet kwetsbaar, ik zat veilig achter mijn muurtje in de overtuiging dat zo niemand mij pijn kon doen. Kwetsbaar zijn was immers zwak. Gewoon doorgaan.

En als ik heel eerlijk ben had ik het best wel moeilijk met “zwakke kanten”. Ik was streng voor mezelf, legde de lat erg hoog en deed dat ook voor anderen.

Grenzen stellen deed ik weinig of niet. Grenzen stellen wil zeggen dat je al eens nee moet zeggen op een vraag. Grenzen stellen wil zeggen jezelf uitspreken en de kans lopen dat de ander het niet met je eens is. Door grenzen te stellen loop je de kans op een conflict. Dus ik stelde geen grenzen. Ik was extreem conflict vermijdend en een erge pleaser. Als iedereen tevreden was dan was ik dat ook, dacht ik.

En ik geloofde al zeker niet dat ik goed genoeg was. Want ik was niet de perfecte moeder, ik was niet de perfecte partner of de perfecte baas, ik maakte fouten en dus was ik niet goed genoeg.

Kort samengevat ik was niet authentiek, ik toonde mijzelf niet, erger nog ik was er mij zelfs niet van bewust, ik dacht echt dat ik zo was.

Waarom deed ik dit? Omdat ik dit als kind zo geleerd had. Omdat dit veilig voelde voor mij. Omdat ik dacht dat ik het zo moest doen om graag gezien te worden. Omdat ik bang was om anders afgewezen te worden…..

Één van de bijwerkingen van dit patroon was dat mijn leven tamelijk “flatline” was. Door mijn muurtje (of zeg maar muur) kende ik niet veel verdriet maar ook geen echte vreugde, weinig laagtes, weinig hoogtes.

Er kwam een moment waarop ik enorm ging verlangen om dit te veranderen. Ik wilde geen flatline meer, ik wilde leven, vuur, verlangen, passie, raken en geraakt worden, ….. Als ik er nu op terug kijk voelt het als terug tot leven komen, het bloed terug voelen stromen, de energie terug in mijn lijf voelen!

Dus ik zocht hulp en ging op weg naar mijzelf, op zoek naar wie is Joke?

Tijdens die zoektocht maakte ik dit moodboard. Het vertelt veel over wie ik ben en hoe ik wil leven.
Ik werd zo blij van dit beeld.

Super spannend vond ik het om dit te tonen aan vrienden en familie en ik toonde het niet. Ik wilde het graag ophangen in mijn living maar durfde niet. Ik was echt nog bang voor het oordeel van anderen, wat zullen ze denken?

Want hoe ik mijzelf tot dan toe getoond had was heel anders dan wat het moodboard uitstraalde.

Dus het bord kwam in mijn slaapkamer te hangen. En heel voorzichtig ging ik meer en meer mijzelf tonen zoals ik echt ben. Stap voor stap werd ik milder voor mezelf en leerde ik om grenzen aan te geven. Ik begon te voelen, te zingen en te dansen en voluit te leven.

Ik ontdekte wie ik ben en niet wie ik denk te moeten zijn.

En nu hangt het moodboard ingekaderd boven mijn zetel in mijn woonkamer waar iedereen het kan zien.
Het is heel fijn om mezelf te zijn!

Hoe zou het zijn als jij jezelf zou zijn? Durf jij jezelf te tonen? Verlang je ernaar om meer jezelf te zijn?

Elke dag is een nieuw begin!
Elke dag is de perfecte dag om te kiezen voor jezelf en voor verandering!